Gedicht
Gedicht · 28. december 2023
Mijn levensboom eens vol verlangen, brak langzaam af en werd gevangen. Niet meer leven in de vrije natuur. maar teruggetrokken achter een dikke muur. Als zaadje in de grond gegaan, waardoor er wortels zijn ontstaan. Schaamte, schuld en angst gingen groeien, verkeerde vruchten gingen bloeien. Vruchten van schijn en maskers dragen, van binnen moe, vol pijn en vragen. Na het spitten in mijn aarde, zijn er wortels gaan groeien van waarde. Bedoeld zoals God mij heeft gemaakt: Een sterke stam, die...
Gedicht · 12. oktober 2022
Weggekropen, gevangen in gevoel, Een dichte deur, geen betekenis geen doel. Waar zou ik moeten starten, leeg en uitgeput. Vermoeid, gesloopt, door elkaar geschut. Kille muren ijzig stil, gedachten maken overuren. Hoe krijg ik stilte in mij hoofd, peinzen en turen. Grenzen overschreden, mijn eigen stem gesust. Zoveel pijn en zoveel wonden, ik zoek vrede en rust. De scherven diep gesneden, wonden vuil en zeer Laat Uw zalfolie stromen, wilt u mij troosten Heer? Heeft u de sleutel van mijn hart, ik...
Gedicht · 10. september 2022
Mijn dromen zijn gebroken. Mijn hart in scherven uit elkaar. Door de gebeurtenissen in mijn leven. Alle gevoelens die ik ervaar. Woorden die diep snijden. Stil verdriet en pijn die zo rauw voelt. Als messen in mijn rug gestoken, Niet gewenst, en niet bedoeld. O, Heer hoe kan mijn hart ooit helen, Van zoveel onrecht, zoveel smart. Ik wil schreeuwen en roepen: Heer, genees toch mijn verwonde hart. Dan voel ik Uw liefdevolle armen, Zittend als een kind op schoot. Ik voel de olie langzaam stromen,...
Gedicht · 12. mei 2022
Wat is de reden van je zwoegen? Van de lat die steeds hoger komt te staan. Waarom steeds weer rennen en presteren, jezelf voorbij blijven gaan. Al die onrust en gedachten, Moe van moeten en verwachten. Altijd willen pleasen en geen ‘nee’ durven zeggen, Vooral je eigen grenzen steeds verleggen. Wat is de reden van je zwoegen? En waar is het ontstaan. Als je dat eens kon benoemen, Woorden geven aan behoefte en gevoel. De lat iets lager mogen leggen, balans, rust en vrede als doel Dat zwoegen...
Gedicht · 13. oktober 2020
I wish you had someone that makes you smile. Who would walk with you even for a while. I wish you had someone to be your guide. Someone that tells you to go left or right. Someone to talk to, to share and to love. Someone to show you the stars above. Someone who can hold your hand. In times of frustration and if you don’t understand. Someone that will fight and pray. Who believes in you in every way. You need someone who is a real friend, In joy and in sorrow will stay till the end. I know...