Weggekropen, gevangen in gevoel,
Een dichte deur, geen betekenis geen doel.
Waar zou ik moeten starten, leeg en uitgeput.
Vermoeid, gesloopt, door elkaar geschut.
Kille muren ijzig stil, gedachten maken overuren.
Hoe krijg ik stilte in mij hoofd, peinzen en turen.
Grenzen overschreden, mijn eigen stem gesust.
Zoveel pijn en zoveel wonden, ik zoek vrede en rust.
De scherven diep gesneden, wonden vuil en zeer
Laat Uw zalfolie stromen, wilt u mij troosten Heer?
Heeft u de sleutel van mijn hart, ik zet de deur nu open.
Wilt u helen alle smart, zodat ik weer kan hopen.
Bij U alleen is werkelijk rust de ballast overboord.
Ik voel mij veilig en gezien omdat U naar mij hoort.